“Equally, an enlargement of our mental consciousness out of the experience of the egoistic dualities into an unregulated unity with some form of total consciousness, might easily bring about a confusion and incapacity for the active life of humanity in the established order of the world’s relativities.”“Such a disorder and incapacity may be accepted personally and are accepted by many great souls as a temporary passage or as the price to be paid for the entry into a wider existence. But the right goal of human progress must be always an effective and synthetic reinterpretation by which the law of that wider existence may be represented in a new order of truths and in a more just and powerful working of the faculties on the life material of the universe.” “So also, for the mental consciousness, God moves round the personal ego and all His works and ways are brought to the judgment of our egoistic sensations, emotions and conceptions and are there given values and interpretations which, though a perversion and inversion of the truth of things, are yet useful and practically sufficient in a certain development of human life and progress.”“‘Truth is the path and not the falsehood.’ The truth is not that God moves round the ego as the center of existence and can be judged by the ego and its view of the dualities, but that the Divine is itself the center and that the experience of the individual only finds its own true truth when it is known in the terms of the universal and the transcendent.”“That new life and power of the human integer must necessarily repose on a realization of the great verities which translate into our mode of conceiving things – the nature of the Divine existence. It must proceed through a renunciation by the ego, of its false standpoint and false certainties, through its entry into a right relation and harmony with the totalities of which it forms a part and with the transcendences from which it is a descent, and through its perfect self-opening to a truth and a law that exceed its own conventions, – a truth that shall be its fulfilment and a law that shall be its deliverance. Its goal must be the abolition of those values which are the creations of the egoistic view of things; its crown must be the transcendence of limitation, ignorance, death, suffering and evil.”

India is the home of many great spiritual Masters who have brought wisdom and truth to Earth, Their lives and compassionate teachings inspire us to seek a higher purposes in life, thus uplifting humanity to a more Divine state of being. One such great figure is the spiritual Master, yogi, philosopher, poet, and politician Sri Aurobindo, who graced our planet from 1872 to 1950. Originally written by Sri Aurobindo between 1914 and 1919, “The Life Divine” describes the spiritual journey that unfolds as a person sincerely seeks the highest Truth. Such a journey leads to the soul’s awakening and the direct experience of Divinity. Today, we present to you excerpts from Chapter 7 “The Ego and the Dualities” from the book, “The Life Divine.” “This is the fall of man typified in the poetic parable of the Hebrew Genesis. That fall is his deviation from the full and pure acceptance of God and himself, or rather of God in himself, into a dividing consciousness which brings with it all the train of the dualities, life and death, good and evil, joy and pain, completeness and want, the fruit of a divided being. This is the fruit which Adam and Eve, Purusha and Prakriti, the soul tempted by Nature, have eaten. The redemption comes by the recovery of the universal in the individual and of the spiritual term in the physical consciousness. Then alone the soul in Nature can be allowed to partake of the fruit of the tree of life and be as the Divine and live forever.”“At first, however, we must strive to relate the individual again to the harmony of the totality. There it is necessary for us — otherwise there is no issue from the problem — to realize that the terms in which our present consciousness renders the values of the universe, though practically justified for the purposes of human experience and progress, are not the sole terms in which it is possible to render them and may not be the complete, the right, the ultimate formulas. Just as there may be sense-organs or formations of sense-capacity which see the physical world differently and it may well be better, because more completely, than our sense-organs and sense-capacity, so there may be other mental and supramental envisagings of the universe which surpass our own.”

“Учир нь би та нарт үнэхээр хэлье, Түүний илгээсэнд итгэдэг хүмүүс яллагдахгүй; Харин итгэдэггүй хүмүүс өөрсдийгөө буруутгадаг, учир нь тэд Бурханы цорын ганц Хүүгийн нэрэнд итгээгүй.”

“Есүс уруу татагч нарт зориулж ийн хэлэв: ‘Хүмүүс зөвхөн талхаар амьдрах ёсгүй, харин Жинхэнэ Бурханы амнаас гарсан бүх хуулиар амьдрах учиртай.’”

“Кабир хэлэхдээ ‘Би хайрттайгаа хамт Эзэнийнхээ гэрт очих болно; Дараа нь би ялалтын бүрээ дуугаргах болно!’”

“Кабир тунгаан бодоод ийн хэлэв: ‘Кастын системд харьяалагддаггүй, улс оронгүй хэлбэргүй, шинж чанаргүй хүн бүх орон зайг дүүргэдэг.’”

“Мөн түүнчлэн, нялх байхаас нь эхлэн хүүхдүүдэд энэ бол зөв, энэ бол буруу […] энэ бол тустай, энэ бол хортой, хүн үүнийг хийх ёстой, үүнийг хийх ёсгүй зэргийг заах ёстой.”

“Мөн түүнчлэн хүүхдүүдээ амьдралаас илүү хайрлах эмэгтэйгээс дээр хэн байх билээ? Ямар эмэгтэй ийм хүнээс илүү шударга байх вэ?”

“Хашир болгоомжтой занг үл тоомсорлох бүрт байгаль шийтгэдэг. Хэрэв та мэдрэхүйнүүдийг эцсийн гэж боддог бол тэдний хуулиудыг дага. Хэрэв та сүнсэнд итгэдэг бол шалтгаан ба үр дагаварын удаан мод дээр мэдрэхүйн үр боловсрохоос өмнө мэдрэхүйн амтанд бүү хүлэгд.”

“Хашир болгоомжтой зан байгалийн хойно явдаггүй ба тэр хаана байна вэ? гэж асуугтун. Энэ нь хүний төрөл байгаа дэлхийн хуулиудыг байгаа чигээр нь авдаг бөгөөд, тэдгээр хуулиудыг сахиснаар зохих ач тусыг хүрнэ.”

“Ай Эзэн минь, түр зуурын ертөнцөө асар их тоо томшгүй төрөлтнүүдэд адислал хайрлаж чадах билээ, Эзэн минь та сартай хамт үүрд миний зүрхэнд оршино.”

“Яг л энхрий мөлхөө ургамал ойролцоох модонд хүрэхтэй адил гол далай тэнгист хүрэхтэй адил хэрэв оюу бодлын сэтгэл пасупатийн бадамлянхуан хөлөнд хүрвэл тэндээ үүрд үлдвэл энэхүү төлөвийг шилжилт гэнэ.”

“"Гэмтэлтэй байсан Лого гэрэлтэх үед Түүний Плерома (Тэнгэрлэг хүч чадал бүхэлдээ) эхэлсэн."

“Тэрээр Түүнд анхнаасаа өгөгдсөн эрх мэдлийн дагуу болон даалгаврын хүч чадлын дагуу орчлон ертөнцийн зохион байгуулалтыг удирдан чиглүүлсэн. Тиймээс Тэр Өөрийн илчлэлтийг эхлүүлж, хэрэгжүүлсэн.”

Дөлгөөн сэтгэлтэй, гэм зэмгүй хайрын Бурханлаг Хүсэл. Урьд нь Үхэшгүй мөнхөд дассан тэдгээр мөнх бус зүйлс, мөн цэвэр бөгөөд тунгалаг байсан ч тэнд хурдацтай өсөв.

“Би ч бас танд илүү ихийг хэлье: бүх мөнх бус төрөлтнүүд эс төрдөг, эс үхдэг; Харин зөвхөн холилдож, өөрчлөгддөг...."

Аз жаргалаа Та над дээр тусгаж намайг цэвэр ариун болгодог. Нигүүлслийг хайрлаж, намайг хайр шиг үнэн болгодог, Хайр бол Сатнам (Жинхэнэ нэр) -ийн өөр нэр юм; үүний гайхамшигт надтай нэгдээрэй."

“Ай Гүрүдэваа (гэрэлтэгч Гуру)! Та намайг харанхуйгаас шүүрэн, гэрэлтдэг одны дээгүүр авч явж, оддын галактик руу хөтөлж, цаашлаад мянган дэлбээтэй бадамлянхуа руу аваачсан, тэнд бурханлаг байдлын дөл үргэлж гялалзаж, сар ч харагдаж байлаа."

Хэн нэгэнд ямар нэг зүйлийг сайн гэж хэлэлгүйгээр зүгээр л "сайн сайхан" гэж хэлээрэй - энэ "сайн сайхан" үнэхээр ямар нэгэн зүйл мөн үү? Энэ нь зөвхөн бидний үүгээр тодорхойлдог тодорхой зүйлээс л болж байгаа зүйл юм."

“Хайрын хийдэг сайн зүйл бол мэргэн ухааныг мэдэрдэг үнэнтэй нэгдэж байж л сайн байдаг..."