قادر متعال، قسمت ۴ از ۴

روح می خواهد از ذهن و بدن استفاده کند تا روی هر چه در این اطراف است آزمایش کند. اما اگر ذهن و بدن خیلی روحیه همکاری نداشته باشند یا سطح خیلی بالایی نداشته باشند، آنوقت روح به اتکای خود به آن اطلاعات و به هم چسباندن آن اطلاعات ادامه میدهد. و اینگونه است که شما رستگار نمی شوید. فقط ذهن است که مسئله ساز است. بنابراین وقتی به خوبی و عمیق مدیتیشن میکنید برای لحظه ای از دست ذهن فرار میکنید. به همین دلیل شادی عمیق را تجربه می کنید که به هر حال برایتان قابل وصف نیست. لحظه ای که ناگهان در حالت سمادی بالا میروید لحظه خارق العاده ای است. و اگر این کار را همیشه، هر روز انجام دهید، روح دوباره به آزادی عادت خواهد کرد. مثل وقتی که فرد میخوابد. وقتی می خوابیم، چون روح خسته است، می خواهد بیرون بیاید. و در آن زمان آزاد است. اما در طول روز روح باید ذهن را دنبال کند تا ببیند چه خبر است، یا سعی می کند ذهن را هدایت کند. اما ذهن همچنان اطلاعات غلط را به خورد آن میدهد.

بنابراین اگر مدیتیشن کنید، می دانید چگونه از ذهن خارج شوید و به آن احتیاج نداشته باشید. و خود روح به تنهایی به آن نگاه خواهد کرد و بعد می تواند ذهن را درست تر هدایت کند که چه انجام دهد، بجای اینکه بر اطلاعات غلط یا حتی درستی تکیه کند که ذهن وارد کرده. روح بسیار لطیف، بسیار زیبا است. روح، پیچیدگی و پلیدی دنیا را درک نمی کند. اما ذهن به همین دلیل خوب است. ذهن همچنان اطلاعات را وارد می کند و روح آن را باور میکند. بنابراین بهتر است روح از ذهن خارج شود و آنرا هدایت کند، به جای اینکه ذهن را دنبال کند.

پس بچه ها، به این توجه کنید. بدن به غذا احتیاج دارد. روح، نیاز به قدرت مدیتیشن دارد تا تقویت شود و بالا برود! واقعا، لطفا، حتی اگر در محیط دنیوی هستید کماکان می توانید ذهن خود را متمرکز نگه دارید. کماکان می توانید! اگر این تنها خواسته شما باشد، هیچ چیز نمی تواند توجه شما را منحرف کند. ممکن است کمی منحرف کند، اما نه خیلی طولانی. شما باید به آن سطح برسید تا دیگر هیچ چیز توجه شما را منحرف نکند و حتی اگر توجه شما را منحرف کند، درست مثل گرد و غبار روی لباس های شماست، آن را می تکانید و ناپدید میشود. و مانند گل و لجنی نیست که به بدن شما می چسبد و روی پوست شما خشک میشود. آن چیز متفاوتی است.

بنابراین، لطفاً اگر سؤالی از نوع خیلی هوشمندانه دارید و از این نوع سوالهای جدلی یا تحریک آمیز یا از این نوع سوالهای چالش برانگیز دارید، لطفاً اول از خود بپرسید: "آیا این سؤال واقعاً به من خدمت می کند؟ آیا واقعاً سؤال درستی می پرسم؟ یا فقط برای جلب توجه، پرحرفی میکنم، یا فقط رفتار اجتماعی ام را روی یک نفر یا حتی روی استاد خالی میکنم؟" فقط به این دلیل که در چنین محیط اجتماعی کثیفی زندگی میکنید و به اینجا آمدید و خودتان را تمیز نکردید و حتی روی دیگران یا حتی روی استاد هم کثافت پرت میکنید. فقط به این دلیل که به آن عادت کرده اید، یا در درون تان از چیزی عصبانی هستید و بعد نسنجیده حرف میزنید. حتی اگر من پاسخ دهم، برای شما بی فایده است و شما حتی آن را درک هم نمیکنید. اینها همه کماکان در سطح عقلانی هستند. چیز واقعی نیست.

بنابراین واقعاً من حتی به اینجا هم بخاطر این نمیایم که با شما حرف بزنم، نه حتی بخاطر پاسخ دادن به سوالهای شما، و نه بخاطر اینکه شما را به این فکر بیندازم که واقعاً همه چیز کائنات را درک کرده ام، یا واقعاً فصاحت زیادی دارم. بخاطر اینها نیست. خود حضور من هدیه ای به شماست. هر چیزی که من میگویم برای این است که روی من تمرکز کنید یا برای اینکه ذهن تان را کمی آرام کند. همان حضور من بهترین سخنرانی ای است که میتوانم برای شما ایراد کنم.