روحیه بومی قوم تمپوان کامبوج، قسمت ۱ از ۲.

نظام دینی دیرینۀ "تمپوان"ها "آنیمیسم" است که دربردارنده این اعتقاد است که انسانها اشخاص- حیوان، سنگها، آبها، جنگلها و دیگر صور طبیعت با ارواح عجین گشته اند. ایمانشان به تقدّس دنیای طبیعی آنها را تشویق به ادای احترام به محیط زیستشان کرده و الهامبخش دیگران در تحقّق همین امر هستند. موسیقی در زندگیهای قوم "تمپوان" نقش مهمی ایفاء کرده و به کودکان از سنین پایین نواختن ادوات موسیقی آموخته میشود. مهمترین ساز "گونگ" است که غالباً در گروههای بزرگ نواخته میشود، گاهی همراه با طبل، کمانچه، فلوت، بانجو و حتی سازی ویژه به نام "زیتر بامبوی لوله ای". برخلاف اکثر جوامع مدرن، "تمپوانها" مادر-تبار هستند، یعنی نام خانوادگی و میراث از سمت خانوادۀ مادری منتقل می شود. رسم است که زوجهای تازه ازدواج کرده سه سال اول ازدواج به خانوادۀ عروس و برای سه سال دیگر به خانوادۀ داماد خدمت کنند، پیش از آغاز زندگیشان، به تنهایی. زندگی "تمپوانها" به جنگل وابسته است. غذا، اقلام ساختمانی، دارویی و مواد اولیۀ صنایع دستی و ساخت آلات موسیقایی شان، همه برگرفته از حیات گیاهی است. حتی باورهای معنویشان عمیقاً با محیط زیست گره خورده است.